Kagabi I was smiling sa sarili ko.. Kahit pa yung di ko pa alam yung mangyayari.. I missed the times na ako yung dumadagan sayo at nangungulit parang yung pagdagan ni Chelsea.. Di naman sa natatawa ako.. Parang basta.. Ewan di ko alam yung nangyayari sakin nun.. Parang lahat ng bagay ay patapos na.. Last week my days are so lonely.. Parang ramdam kong tapos na.. Parang ewan.. Di ko naman talaga naenjoy yung sem ko na to.. Siguro sa weight training pero other than that wala naman.. It's always the same things lang naman yung mga nagpapalungkot sakin.. So last week parang patay yung mga araw ko.. I can't even imagine myself na hindi magyosi sa isang araw na inialis ko sa bahay.. I go to school.. I smoke.. I go home.. Smoke some more and then matutulog ako.. Well at least itatry kong matulog.. Ganun lang yung mga araw ko.. Malungkot siguro ako kasi hindi ko na kilala kung sino ako.. Or kung anong nangyari sakin.. How did this happen to me.. Or to you.. Bakit nangyari yung mga nangyari.. Bakit parang ang feeling ko ako.. Stuck ako kung nasan ako.. Sure I can look happy and content.. I can lie myself kung ano talaga ang mga nararamdaman ko.. Well syempre pag nagsisinungaling ka sa sarili mo eh wala kang pautunguhan nun kasi wala naman talaga.. Gets naman ng lahat yan.. Para ka lang baliw..

Sometimes feeling ko lang na kulang ako.. Compared sa mga tao sa paligid mo.. What really hit me nung bago nung ginawa ko eh yung sinabi mo na you have other things to worry about kesa sa stupid immaturities ko.. Kulang talaga ako.. Hindi naman ako gwapo.. Hindi naman akong sobrang lupit sa sports.. At wala pang weight yung mga naaccomplish ko sa school kung meron man.. At wala pa antagal pang mangyayari yun.. You have a lot of things going for you and I don't want to be the one to pull you down.. Syempre yan naman talaga ang mararamdaman ko.. Anyway.. Hindi naman ito ang point ng post na to na magrant at kung ano ano pa..

Between you and me.. You know na ikaw ang nagpapatakbo ng relationship natin.. Ako rin feeling ko rin ganun yun.. Sometimes naiisip ko na ienjoy ko ang every moment na anjan ka pa sa tabi ko.. Kasi everyday ang feeling ko eh nawawala ka na sakin.. Yung para bang feeling nung asawa ni Mr. Shuster?.. Ganung feeling.. Yun nga.. Mahal kita.. Kahit madami akong nagagawa or nasasaktan kita palagi.. Ang gusto ko lang ay sumaya ka.. Kung wala man ako or andito.. Ayaw ko na nahihirapan ka at naiintindihan ko naman yung pinanggagalingan mo.. Self-centered ako. kaya ko nasabi yung mga bagay.. Kaya ko binabalikan yung mga nangyari.. Kasi hindi ko matanggap na lumihis ako sa gusto kong iparamdam sayo.. Na gusto kitang masaya palagi.. Na ako yung safe haven mo pag lahat ng problema anjan na.. Parang hindi na ako yun.. I'm sorry.. At kung mabasa mo man to.. Sana maging masaya ka.. Lagi lang akong nandito at di ako mawawala.. I just feel sorry and pathetic.. Pero I'll try to be O.K. para makatulong sayo.. Papasok ako at mag-aaral mabuti.. You don't have to worry about me.. I'll take care of myself.. I'm sorry na umabot ka dito.. Alam ko na ayaw mo din naman yun at it was difficult para sayo.. Magingat ka palagi..

At salamat sa pagmamahal mo kahit I don't deserve it.